Aanvaarden of accepteren – wat is nou eigenlijk het verschil?
Soms zeggen we: “Je moet het gewoon accepteren.” Of iemand zegt: “Ik heb het nu eenmaal aanvaard.”
Ze lijken hetzelfde, maar er zit een subtiel verschil tussen deze twee woorden. En dat verschil kan voelen als een klein lampje dat aangaat.
Accepteren is vaak iets verstandelijks.
Je hoofd zegt: “Oké, dit is wat het is.”
Je beredeneert dat het geen zin heeft om ertegen te vechten. Bijvoorbeeld: het regent vandaag, je accepteert dat je nat wordt als je naar buiten gaat.
Aanvaarden gaat dieper.
Dat is een beweging van je hart.
Je zegt niet alleen met je hoofd “oké”, maar je laat het ook echt binnenkomen. Je voelt: “Het is zoals het is, en ik hoef er geen strijd meer mee te voeren.”
Aanvaarding geeft vaak rust.
Accepteren kan nog wat spanning hebben (“ik vind het niet leuk, maar vooruit”), terwijl aanvaarden voelt als een zachte uitademing.
Tip: merk eens bij jezelf op of je iets alleen accepteert, of dat je het ook echt aanvaardt. Dat kleine verschil kan een groot gevoel van ruimte en ontspanning geven.
Kleine uitnodiging:
Vandaag komt er vast een moment waarop iets anders loopt dan je had gehoopt. Adem eens uit, voel even goed, en kijk of je het niet alleen kunt accepteren, maar ook kunt aanvaarden.
Wie weet voelt het net een stukje lichter.
Accepteren of aanvaarden?
Ze lijken hetzelfde, maar voelen anders.
Accepteren doe je met je hoofd:
“Oké, het is zo. Ik vind het niet leuk, maar vooruit.”
Aanvaarden doe je met je hart:
“Het is zoals het is… en ik laat de strijd los.”
Aanvaarding voelt als een zachte uitademing.
Tip: Vandaag gaat er vast iets anders dan je wilt. Probeer niet alleen te accepteren, maar ook te aanvaarden. Wie weet voelt het meteen lichter.
Ga terug naar het overzicht